yükseltilmesi teyit ediliyor. Türkiye’nin bu
hedefi belirlenirken önümüzdeki dönemde
sahip olduğu zengin güneş, rüzgâr gibi kay-
nakları çok daha yüksek oranda kullanacağı
öngörülüyor. 2013 sonu itibarıyla Türkiye’de
yenilenebilir enerji kaynaklarının toplam
elektrik üretimindeki payının %29, kurulu
güç içindeki payının %40 olduğu görülüyor.
Ancak bu tabloyu doğru okumak için toplam
%29’luk yenilenebilir enerji payının%25’inin
hidro kaynaklı olduğu; sadece %4’lük kısmın
rüzgâr, güneş gibi diğer yenilenebilir kaynak-
lardan geldiği dikkat çekiyor. Türkiye’de diğer
yenilenebilir enerji kaynaklarının payının
sınırlı kalmasında, Yenilenebilir Enerji Ka-
nunu’nun 2005 yılında yürürlüğe girmesine
rağmen, ikincil mevzuatın geç çıkması, düşük
sabit fiyat garantisi gibi unsurların etkili ol-
duğu söylenebilir. Nitekim son dönemlerde
bu sorunların nispeten aşılması, yenilenebilir
sektörünün canlanmasına katkı sağlıyor.
Türkiye’nin ulaştırma sektöründe yenile-
nebilir enerjinin kullanımını AB hedefi olan
%10’a yükseltme çabaları ise tıpkı pek çok AB
ülkesinde olduğu gibi oldukça zorlu ilerliyor.
Ülkemizde biyokütlenin 2012 yılındaki payının sadece binde 11
ile sınırlı kalması dikkat çekiyor. Açıkça görülüyor ki, Türkiye’de
biyokütlenin ulaştırma sektöründe kayda değer bir yeri bulunmu-
yor ve en temel enerji kaynağı olarak petrol hâkimiyetini koruyor.
Dolayısıyla Türkiye’nin 2023 hedefi olan %10’a ulaşılabilmesi için
önemli desteklerin sağlanması, daha teşvik edici politikaların
izlenmesi gerekiyor.
16 Mart 2015 tarihinde açıklanan Türkiye-AB Üst Düzey
Enerji Diyaloğu’na ilişkinTaslak Ortak Deklerasyon pek çok önemli
noktaya parmak basmakla birlikte, özellikle enerji arz güvenliği
gündemdeki yerini koruyor. Ancak Deklerasyon’da, Türkiye-ABÜst
Düzey Enerji Diyaloğu’nun doğal gaz, elektrik, nükleer, enerji ve-
rimliliği, iklimeylemi ve yenilenebilir enerji gibi ilgili tümsektörleri
kapsayacağının belirtilmesi son derece önemli. Türkiye’ninmevcut
yenilenebilir enerji potansiyelinin hayata geçirilmesi, Birliğin 2020
ve 2030 hedeflerine erişmesine, iklimdeğişikliğiyle mücadelesine,
yenilenebilir enerjide dünya lideri olma hedefini Enerji birliği tebliğ
çerçevesinde teyit eden Birliğin bu iddiasını hayata geçrmesine
katkı sağlar. Bunun taraflar arasında Türkiye-AB Üst Düzey Enerji
Diyaloğu aracılığıyla teyidi, Türkiye’nin AB’ye katılımının getirile-
rinin enerji güvenliğinin ötesine geçtiğini daha net ortaya çıkarır.
Türkiye açısında bakıldığında yenilenebilir enerji sektörüne en cid-
di ilgiyi AB şirketleri tarafından gösterildiği akıldan çıkarılmadan,
bu alandaki AB uygulamalarının Türkiye’nin Ulusa Yenilenebilir
Eylem Planı hedeflerine erişmesine katkı sağlayacağı aşikâr.
72
EKONOMİK
FORUM
1)
Avrupa Komisyonu, “Energy Union Package, A Framework Strategy for a Resilient Energy Union with a Forward-Looking Climate Change Policy”, COM(2015) 80 final,
25.02.2015, http://
ec.europa.eu/priorities/energy-union/index_en.htm,Erişim tarihi: 16.03.2015
2)
http://ec.europa.eu/eurostat/documents/2995521/6734513/8-10032015-AP-EN.pdf/3a8c018d-3d9f-4f1d-95ad-832ed3a20a6b. Erişim tarihi: 18 Mart 2015
3)
Yenilenebilir Kaynaklardan Elde Edilen Enerjinin Kullanımının Teşviki Hakkındaki 2009/28/EC sayılı Yönerge (Yenilenebilir Enerji Yönergesi) her üye ülkenin AB’nin 20-20-
20 hedefi kapsamında ulusal hedefini belirlemesi ve bu hedefine ulaşabilmesi için Ulusal Yenilenebilir Enerji Eylem Planı’nı hazırlamasını zorunlu kılmıştır.
http://eur-lex.europa.eu/legal-content/EN/ALL/?uri=CELEX:32009L0028, Erişim tarihi: 24 Nisan 2015
4)
http://www.eie.gov.tr/duyurular_haberler/document/Turkiye_Ulusal_Yenilenebilir_Enerji_Eylem_Plani.PDF, Son Erişim tarihi: 18 Mart 2015.
DİPNOTLAR:
AVRUPA BİRLİĞİ