toplum yaratmak ancak böyle olur. Yapılanları
körü körüne eleştirmek ve sorgulamadan alkış-
lamak kaynaklar üzerinde aynı olumsuz etkileri
yaratıyor.
Projelerin yer seçimleri, çalışanları, müş-
terileri, tedarikçileri ile ilişkileri ve nakit akışı
bütünlüğü dikkate alınmadan yöneticilerin iyi ya
da kötü oldukları hakkındaki yargılar eksik olur.
Yöneticinin piyasaya sunduğu hizmetlerini, yer
seçimi açısından ayrıntıları ile analiz etmezsek,
bir sanal aleme kendimizi kaptırabiliriz. Yer se-
çiminden inşaatına, makine donanımdan, iş sü-
reçlerine, işgücü profillerinden kendini yeniden
üretme düzeyine analizlerini açık gerekçelerle
savunma öz güveni göstermeyen yöneticilerin
aldatıcı propagandalarının medyada yer alması
“iyi yönetici” oldukları anlamına gelmez. Proje
disiplini kadar harcama disiplini de gerçek yöne-
ticiyi anlayabilmenin sağlıklı aracıdır. Projelerin
harcamalarına ilişkin açık, anlaşılır, inandırıcı
gerekçelerle hesap vermeyen, ama yapılan işi
iletişim kanallarında abartarak sunan her yö-
neticinin “başarılı” olduğuna inanırsak saflık
tuzağına yakalanırız.
Yerel yöneticinin başarısını bir de “uzun so-
luklu gelecek yaratan ya da kısa dönemli görüntü
üreten” nitelikleri ile ölçmek gerekiyor. Örneğin
bir kentin ya da yörenin temel altyapılarının
önemli bir bölümü toprak altına gömülür. Ka-
nalizasyon ve su sistemleri bunlardan biridir.
Parklar, bahçeler, heykeller, su yolları gibi yüzey-
de ve göze hitap edenler ise hem maliyeti daha
düşük hem de görüntü verdikleri için tanıtım-
ları kolaydır. Aşırı pragmatist yöneticiler, uzun
soluklu altyapıları tamamlamadan, gösterişe
dönük yatırımlara yoğunlaşarak yerel kaynakları
israf ederler.
Yerel kanaat önderleri, yerel medyalar, yerel
sivil inisiyatifler, yerel ölçekte üretilen mal ve
hizmeti ile yerel gelişmenin geleceği arasında
bağlamı net anlamalıdırlar ki, rasyonel karar
verebilsinler. Bu açıdan pragmatist yöneticile-
rin sanal görüntülerinin tuzağına düşmemek
için yerel ölçekte gündem belirlemede bir ortak
sorumluluktan söz edebiliriz.
Pragmatist yöneticilerin “açık hesap verme
öz güveni” de gerçekliği kavramanın bir diğer
aracıdır. Yılda en az iki kez, yerel yönetici halkın
önüne çıkıyor; öngörü potansiyeli, erişilebilir
hedefleri, uygulamaları ve alınan sonuçların
dökümünü yapıyor; sapmaları sağlıklı gerekçe-
lerle açıklayabiliyorsa, yapılan işlerin tanıtımı
anlam kazanır. Eğer yönetici sadece kendini
yüceltecek bilgileri veriyor; onun dışında başa-
rısızlıkları saklıyorsa, gerçek demokrasinin zor
yanı olan açık hesap verebilirlikten kaçıyorsa,
sanallık tuzağına düşürülüp düşürülmediğimizi
sorgulamalıyız.
Pragmatist ve medya cambazı yöneticileri
irdelemenin anlamlı bir ölçütü de, “sürdürülebi-
lirlik” katkıları. Sadece kaynak tüketen, kaynak
yaratmayan hizmetler ile kaynak yaratabilen
hizmetler arasındaki dengeye de bakmak ge-
rekir. Eğer bir yerel yönetici, organize sanayi
bölgeleri, bölgelere yapılan üretim yatırımları,
üretimin teknolojik düzeyi, ihracat olanakları,
Sosyal olayları
analiz ederken iki
nokta arasındaki
en kısa yol
“doğru” değildir.
Sosyal olayların
analizinin zor
yanı da, her
olumsuzluğun
kendi içinde
olumlu özellikler
barındırmasıdır.
Bu nedenle sosyal
gelişmeleri analiz
ederken, doğru
olan ile yanlış
olan arasındaki
dengeleri kurmak
ayrıntı bilgisi,
analiz yöntemi,
açık ve anlaşılır
sonuçlar üretmeyi
gerektirir.
EKONOMİK
FORUM
99
i
