TÜRKİYE’NİN BÖLGESEL POLİTİKA
ÇERÇEVESİNDE ATTIĞI ADIMLAR
AB uyum sürecine bağlı olarak,
Türkiye’nin bölgesel politikalarının geli-
şimine damgasını vuran AB perspektifi,
2000’li yıllarda başladı.
(5)
AB müktesebatı
çerçevesinde 22’nci fasıl, bölgeler arasında-
ki sosyoekonomik farklılıkların azaltılma-
sına yönelik çalışmaları ve AB’nin yapısal
fonlarına ilişkin genel hükümleri, fonların
kullanımına yönelik mekanizmaların oluş-
turulma çalışmalarını kapsıyor.
(6)
Katılım öncesi süreçte, AB Bölgesel
Politikası’na uyum sağlamak ve AB’nin
bölgesel kalkınmaya sağladığı mali destek-
ten yararlanabilmek için her aday ülke gibi
Türkiye’nin de AB bölgelendirme sistemine
uygun olarak kendi bölgelerini belirlemesi
gerekli. Bu bağlamda oluşturulan NUTS
sistemi, her bölgeye ait verilerin karşılaş-
tırılarak bölgelerarası farklılıkların belir-
lenmesini ve AB içinde üretilecek bölgesel
istatistiklerde ortak ve belirli bir yapının
oluşturulmasını hedefliyor.
Türkiye genelinde en başta bölgesel kal-
kınmanın hareketlenmesi için, kalkınmada
öncelikli sayılan bölgelerde, büyük ölçüde
kamu yatırımları yardımıyla, birçok farklı-
lığın ortadan kaldırılması veya en aza dü-
şürülmesi hedefleniyor. Bunların arasında;
altyapı farklılıklarının azaltılması, yaşam
koşullarının iyileştirilmesi, özel sektör ya-
tırımlarının desteklenmesi ve insan kaynaklarının geliştirilmesi
yer alırken, bu hedefler doğrultusunda AB’nin son dönemdeki
Bölgesel Politika uygulamalarıyla uyumlu bir süreç sürdürüle-
bilmesi için, Katılım Öncesi Mali Yardımların (Instrument for
Pre-accession Assistance/IPA) özellikle Türkiye’nin ihtiyaçlarına
yönelik öncelikli alanlarda etkili bir şekilde kullanıma sunulması
büyük önem taşıyor.
Türkiye’nin adaylığının kabul edildiği günden bu yana, Böl-
gesel Politika çerçevesinde birtakım uyum çalışmaları gerçekleşti
ve bu kapsamda önemli aşamalar da kaydedildi. Uyum çalışma-
ları kapsamında oluşturulan “Ulusal Kalkınma Planı”, Hükümet
tarafından Aralık 2003’te onaylanarak, “bölgesel kalkınma” hem
kavramsal hem de uygulama bakımından Türkiye’nin ekonomi
politikalarına dâhil edildi, bölgesel düzeyde “Kalkınma Ajans-
ları” kuruldu. Öte yandan, IPA aracılığıyla yapısal araçların
kullanımına yönelik kurumsal yapının oluşturulması ve idari
kapasitenin güçlendirilmesi için; programlama, idari yapılan-
ma, merkezde ve yerelde kapasite geliştirme, mali yönetim ve
kontrol alanlarında bir dizi kanun ve yönetmeliklerle hukuki dü-
zenlemeler de yapıldı.
(7)
2013 TÜRKİYE İLERLEME RAPORU’NDAKİ
BÖLGESEL POLİTİKA DEĞERLENDİRMELERİ
Müzakere sürecinde 22'nci faslın, belirgin bir mükteseba-
ta sahip olmamakla birlikte, ulusal mevzuat haline getirilmesi
gerekmeyen çerçeve ve uygulama tüzükleri var. Bunlar, Uyum
Fonu, Avrupa Bölgesel Kalkınma Fonu, Avrupa Sosyal Fonu
gibi. Bu fonlara ilişkin Genel Hükümler, AB Yerel İşbirliği Av-
rupa Gruplaşması, IPA ve IPA Uygulama Tüzüğü’nü kapsıyor.
22'nci fasılda müzakere edilen başlıca konular ise başta yasal
ve kurumsal çerçeve ile idari kapasitenin artırılması olmakla
58
EKONOMİK
FORUM
AVRUPA BİRLİĞİ
2
0
1
3
İ
L
E
R
L
E
M
E
R
A
P
O
R
U
’
N
D
A
,
P
O
L
İ
T
İ
K
A
L
A
R
L
A
İ
L
G
İ
L
İ
2
2
'
N
C
İ
F
A
S
L
I
N
A
Ç
I
L
M
A
S
I
N
I
N
Ü
Ç
Y
I
L
L
I
K
D
U
R
G
U
N
L
U
Ğ
U
N
A
R
D
I
N
D
A
N
Ö
N
E
M
L
İ
B
İ
R
G
E
L
İ
Ş
M
E
Y
İ
T
E
M
S
İ
L
E
T
T
İ
Ğ
İ
Ö
N
E
M
L
E
V
U
R
G
U
L
A
N
I
Y
O
R
.
